Έλα μαζί μου σε μία ηλιόλουστη Κυριακάτικη μέρα στον Πειραιά. Ένας καφές στο χέρι και πολλές εικόνες για να γεμίσει η ψυχή σου.
Δεν θέλω πολλά για να είμαι χαρούμενη. Ένας καφές στο χέρι και μία βόλτα στον αγαπημένο μου Πειραιά, είναι αρκετά για να μου φτιάξουν τη διάθεση για μέρες. Μην κάθεσαι πολύ μέσα στο σπίτι. Βγες έξω και πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά. Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα εκεί έξω για να ανακαλύψεις.
Ένα από αυτά τα πράγματα είναι ο Πειραιάς μου που κάθε φορά που χρειάζομαι μία »αλλαγή» στο μέσα μου, τον επισκέπτομαι συχνά και τον απολαμβάνω στο έπακρο.
Έτσι ήταν και η χθεσινή μέρα που αποφάσισα να πάω μία βόλτα από το σπίτι μου μέχρι κάτω στη Καστέλα για να δω λίγο ήλιο, θάλασσα, χαρούμενα πρόσωπα και το γλυκό αεράκι να μου χτυπάει το πρόσωπο. Εκμεταλλεύτηκα και λίγο τα μαγαζιά μιας και δεν έχω χρόνο μέσα στη βδομάδα. Κακώς που ήταν ανοιχτά τη Κυριακή, αλλά έστω και για λίγο έκαναν κάποιους ανθρώπους χαρούμενους μιας και δεν προλαβαίνουν να κάνουν κάτι άλλο μέσα στη βδομάδα.
Ο Πειραιάς μου…
Ξεκίνησε η βόλτα μου που λες, με έναν καφέ από το αγαπημένο μαγαζί της γειτονιάς μου. Πήγα με τα πόδια μέχρι τον Πειραιά (περίπου 20 λεπτά απόσταση) και πήρα τον χρόνο μου ανάμεσα στα στενάκια που τόσο αγαπώ.
Είναι μία ψυχοθεραπεία το να περπατάς και να μην έχεις καμία έννοια στο μυαλό σου. Άφησε λίγο το κινητό στην άκρη και αφοσιώσου σε όλα όσα βλέπεις. Όλες οι περιοχές, έχουν ατελείωτες και κρυμμένες ομορφιές, που μόνο αν το θέλεις πραγματικά τις βρίσκεις.
Μία όμορφη Κυριακάτικη μέρα στον Πειραιά
Με τούτα και με εκείνα, έφτασα στο λιμάνι του Πειραιά και άρχισα τον περίπατο μου μέσα από το λιμάνι, εκεί στις πύλες που φεύγουν τα καράβια για ταξίδια προς κάθε κατεύθυνση. Ζήλεψα τον ήλιο και τη θάλασσα που λούζουν το όμορφο λιμάνι και ονειρεύτηκα πως κάποια μέρα θα είμαι και εγώ πάνω σε κάποιο από αυτά τα καράβια και θα πηγαίνω ταξίδια χωρίς επιστροφή.
Χάζεψα τους ανθρώπους και τα χαμόγελα που προσφέρει ο ήλιος. Μία βόλτα με τους ανθρώπους που αγαπάς είναι ότι πρέπει για να είσαι πλήρης.
Ύστερα, κατευθύνθηκα προς το Πασαλιμάνι που τόσο λατρεύω. Μου φάνηκε περίεργο που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, αλλά συνέχισα να περπατάω. Εκεί αγέρωχο και πανέμορφο, ήταν πάλι το Ρολόι του Πειραιά που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές.
Αποφάσισα να κατέβω κάτω από τη πλευρά που είναι τα κότερα για να χαζέψω για άλλη μία φορά τη θάλασσα. Πόσες ομορφιές μαζεμένες σε ένα τοπίο. Ακόμα και τα αραγμένα κότερα είχαν μία ομορφιά που δεν περιγράφεται. Άνθρωποι όλων των ηλικιών έκαναν βόλτα, έπιναν καφέ, έβγαζαν τα σκυλιά τους βόλτα και συζητούσαν χαρούμενοι. Ένα ποδήλατο να έχεις και σίγουρα η βόλτα θα είναι πολύ πιο ωραία.
Πολύ πιο ωραία…
Μετά η πλατεία Αλεξάνδρας, στη Καστέλα με περίμενε να κάτσω για λίγο να ξεκουραστώ στα παγκάκια της. Τόσες όμορφες αναμνήσεις εκεί και τόσα όνειρα που έχουμε κάνει με διάφορους ανθρώπους. Μην ξεχάσω και τα γραφεία του Ολυμπιακού που στεγάζονται εκεί και είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής.
Και τέλος, η αγαπημένη μου θάλασσα, τα Βοτσαλάκια, που κάθε φορά που πάω εκεί μου φτιάχνει απευθείας η διάθεση. Την είδα λίγο ανταριασμένη αλλά πάντα δυνατή και πανέμορφη. Άνθρωποι ψάρευαν, άλλοι κολυμπούσαν, άλλοι απλά τη χάζευαν βουβοί και ήρεμοι λες και δεν ήθελαν να προσβάλουν αυτή την απλή γαλήνη που τη χαρακτηρίζει. Το αγαπημένο μου μέρος, στη πιο όμορφη μορφή του. Αυτή ήταν μία γεμάτη Κυριακάτικη μέρα στον Πειραιά.
- Και έτσι, γύρισα πίσω πιο γεμάτη και πιο ζωντανή. Γιατί ο κόσμος και η ζωή κινείται και αλλάζει. Να κάνεις τη ζωή σου όμορφη και γεμάτη και η ευτυχία σου να εξαρτάται από σένα και μόνο. Γιατί η ζωή μας είναι τόσο μικρή και εύθραυστη. Και πανέμορφη, κυρίως, πανέμορφη.
