Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι μέσα στα λεωφορεία με διαφορετικές προσωπικότητες και σκέψεις. Μία βόλτα μου και το τι ανθρώπους συνάντησα εκεί.
Χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια τα λεωφορεία και γενικά τα Μ.Μ.Μ για να μετακινούμαι και έχω συναντήσει άπειρους ανθρώπους. Ο καθένας κουβαλάει το δικό του βάρος, τη δική του ζωή, τα δικά του άγχη.
Αλλά ξέρεις ποιοι άνθρωποι μου αρέσουν; Αυτοί που ρίχνουν κλεφτά χαμόγελα στη ζωή. Σίγουρα τους αναγνωρίζεις μέσα στη καθημερινότητα στην οποία ζούμε.
Αυτοί οι άνθρωποι μέσα στα λεωφορεία…
Αφού άλλαξα 2-3 μέσα για να φτάσω στον προορισμό μου, έκανα κάτι που συνηθίζω όταν θέλω να παρατηρήσω λίγο παραπάνω τον κόσμο γύρω μου. Άρχισα να βλέπω το τι γίνεται με τους ανθρώπους και το πως μιλάνε.
Δίπλα μου καθόντουσαν κάποιοι ηλικιωμένοι και συζητούσαν και γελούσαν. Και μου έκανε εντύπωση αυτή η εικόνα. Είχα πολύ καιρό να δω ανθρώπους να γελάνε και να είναι ανέμελοι και να μην »φοβούνται» να μιλήσουν σε αγνώστους.
Και ναι χάρηκα και μάλιστα πολύ διότι τόσο καιρό είχα συνηθίσει να βλέπω στεναχωρημένες φάτσες και φοβισμένα πρόσωπα. Κενά σαν μάσκες που απλά θέλουν να τελειώνουν με αυτή τη μέρα και να πάνε σπίτι τους για να βγάλουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Πόσο πολύ χάρηκα, δεν έχεις ιδέα. Ήταν σαν ένα μικρό ξύπνημα που μου έδειξε ότι υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ακόμα. Και το λεωφορείο έλαμψε ξάφνου και γέμισε ο τόπος χαμόγελα και ένα συναίσθημα που νόμιζα ότι είχε χαθεί.
Αν δούμε διαφορετικά τη κάθε ημέρα και σκεφτόμαστε θετικά, τότε η ζωή μας θα αλλάξει δραματικά. Ο τρόπος σκέψης σου καθορίζει τη ζωή σου και το πως θέλεις να γίνει. Να μην ξεχνάς να χαμογελάς και να σκέφτεσαι θετικά.
Και που ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να είσαι εσύ αυτός ο άνθρωπος μέσα στο λεωφορείο με το χαμόγελο στα χείλη που θα φτιάξεις τη διάθεση σε κάποιον άλλον άνθρωπο σαν και μένα. Και μην σε νοιάζει η γνώμη των άλλων. Να κάνεις ότι ποθεί η ψυχή σου.
