Κάποια στιγμή θα μπω σε ένα καράβι στον Πειραιά και θα πάω στο πρώτο νησί που θα μου έρθει. Να ταξιδέψω και να γαληνέψει η ψυχή μου.
Σε ένα καράβι στον Πειραιά
Μιας και είμαι από τον Πειραιά, πάντα μου άρεσε το λιμάνι του. Αυτή η θάλασσα με τα γεμάτα θεόρατα καράβια που σε πήγαιναν όπου λαχταρούσε η ψυχή σου. Δεν θα το κρύψω, έχω ταξιδέψει μόνο μέχρι τη Σαλαμίνα με καράβι και πάντα τα φοβόμουν.
Είναι από εκείνους τους φόβους του »αγνώστου», που δεν ξέρεις τι κρύβεται στα βάθη της θάλασσας. Και αυτός ο φόβος το τι θα συναντήσεις στο προορισμό σου. Μπορεί να γνώριζα το τι θα δω στη Σαλαμίνα, μιας και πηγαίναμε για μπάνιο κάθε καλοκαίρι, αλλά τα υπόλοιπα νησιά δεν τα γνωρίζω.
Αυτά τα όμορφα νησιά της Ελλάδας μας που σου προσφέρουν άπειρες αναμνήσεις και συγκινήσεις. Πάντα »ζήλευα» κρυφά όσους πήγαιναν διακοπές σε κάποιο από τα νησιά μας. Ήξερα μέσα μου βαθιά πως θα περάσουν τέλεια, είτε πάνε με παρέα, είτε μόνοι τους.
Αλλά να μου πεις, παντού μπορείς να περάσεις καλά αρκεί να έχεις τη θέληση και τη περιέργεια.
Έτσι και εγώ, κάποια μέρα θέλω να μπω σε κάποιο καράβι στον Πειραιά και να το αφήσω να με πάει όπου θέλει. Δεν θέλω να είμαι πια θεατής. Να γεμίσω καινούριες εμπειρίες, να γνωρίσω καινούρια μέρη, να αναπνεύσω τον θαλασσινό αέρα και να περιμένω καρτερικά την άφιξη μου στο λιμάνι κάποιου νησιού.
Και αφού κατέβω, να πάρω μια βαθιά ανάσα και να κάνω το πρώτο βήμα για να βγω από το καράβι.Έχεις νιώσει ποτέ τον καθαρό αέρα της θάλασσας να σου χτυπάει το πρόσωπο; Αυτή η ελευθερία που νιώθεις εκείνη τη στιγμή; Λες και όλες σου οι σκέψεις είναι ασήμαντες μπροστά σε αυτό το αεράκι, λες και σου διώχνει όλες σου τις στεναχώριες.
Μόλις νιώσω αυτό το συναίσθημα, θα πατήσω επιτέλους το πόδι μου στο νησί και εκεί θα αρχίσει η εξερεύνηση…
Όποιο νησί και να είναι, σίγουρα θα είναι όμορφο. Όπως όλα τα νησιά που είναι γεμάτα στενάκια με όμορφα τοπία, τοπικά μαγαζάκια, κρυστάλλινες θάλασσες και χαμογελαστούς ανθρώπους σε κάθε γωνία του νησιού. Τόσες ομορφιές έχει η Ελλάδα μας και εμείς τη θεωρούμε δεδομένη.
Και ύστερα θα ξαποστάσω κάπου να πιω τον καφέ μου ή σε κάποιο από αυτά τα μικρά παλιά καφενεία που θυμίζουν μία παλιά Ελλάδα. Θα μυρίσω τον φρεσκοκομμένο καφέ και θα κοιτάξω τριγύρω να δω τι άλλο με περιμένει. Μπορεί και να μην κάτσω κάπου, αλλά να πάρω έναν καφέ στο χέρι. Όπως μου αρέσει να κάνω και να χαθώ μέσα στα στενάκια για ώρες και ώρες.
Υπάρχει η πιθανότητα να κάνω και καμιά βουτιά στα νερά του νησιού. Έτσι, λίγο να κολυμπήσω στα κρυστάλλινα νερά του και να νιώσω τον ήλιο να μου χαϊδεύει το πρόσωπο.
Όταν θα αρχίσει να βραδιάζει, θα κατέβω στο φωτισμένο λιμάνι, θα κοιτάξω τη θάλασσα και θα αράξω με μία μπύρα στο χέρι στη παραλία της. Και εκεί θα με πάρει το πρωί ή και όχι. Σίγουρα θα θέλω να δοκιμάσω και τις νοστιμιές του νησιού. Σε εκείνα τα μαγαζάκια που περιμένουν να δουλέψουν το καλοκαίρι. Που 6 μήνες τους βγαίνει η ψυχή και άλλους 6 ξεκουράζονται.
Ή πού ξέρεις; Μπορεί να διαλέξω να είμαι και εγώ μέσα σε αυτές τις κουζίνες με τη πολύ ζέστη και τη πολύ δουλειά και να κουραστώ αυτούς τους 6 μήνες και τους υπόλοιπους να τα χαίρομαι. Ή μπορεί να μείνω εκεί για πάντα. Πού ξέρεις; Μπορεί να ερωτευτώ αυτό το νησί και να το αγκαλιάσω.
Ίσως βγάλω και καμιά φωτογραφία για να έχω να θυμάμαι, ίσως και όχι. Αλλά δεν πειράζει γιατί κάποιες στιγμές πρέπει να τις ζεις χωρίς να τις διακόπτεις.
Αν όχι, τότε σίγουρα θα έχω να θυμάμαι πολύ όμορφες εικόνες και αναμνήσεις. Που σίγουρα θα με ταξιδεύουν σε εκείνο το νησί, εκείνη τη μέρα, τότε, που δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο από το να φύγω…
Άρπαξε και εσύ την ευκαιρία και κάνε κάτι που λαχταρά η ψυχή σου. Κάτι που δεν πίστευες ότι θα κάνεις ποτέ, αλλά σου άλλαξε για πάντα τη ζωή. Τη ζωή πρέπει να τη ζεις και όχι να τη φοβάσαι.
Να πάρω το πρώτο καράβι στον Πειραιά και να φύγω, σε κάποιο νησί, σε κάποιο μέρος… Κάπου εκεί στα στενά του μυαλού και της ψυχής μου.
