Πριν βγάλεις συμπέρασμα για αυτό το κείμενο, άρχισε να το διαβάζεις. Σίγουρα θα καταλάβεις τι εννοώ. Στα χρόνια του κορονοϊού …
Στα χρόνια του κορονοϊού , οι μέρες μου
Σίγουρα πολλοί θα ταυτιστούν με αυτά που γράφω αλλά σίγουρα κάποιοι θα διαφωνήσουν. Όλες οι γνώμες είναι σεβαστές αλλά πριν βγάλεις το οποιοδήποτε συμπέρασμα θα ήθελα να σου ζητήσω να διαβάζεις προσεκτικά το κείμενο. Είναι κάποιες σκέψεις μου και κάποια βιώματα που μπορεί και να τα αναγνωρίσεις μέσα από εσένα.
Να τονίσω πως είναι καθαρά η άποψη μου και δεν χρειάζεται να συμφωνείς ή να διαφωνείς απαραίτητα.. Απλά δες το ως ένα κείμενο για να περάσεις την ώρα σου και ίσως σου μείνει και κάτι.
Πάντα θυμάμαι ότι ήμουν από τα άτομα που του άρεσε να μένει μέσα. Μου άρεσε να χαζεύω στη τηλεόραση, να τρώω όλη μέρα και να σαπίζω στο pc. Αυτό είχε ξεκινήσει από πολύ μικρή ηλικία μιας και ‘‘έτσι είχα μάθει» , αλλά ούτε και αυτό είναι δικαιολογία για το σάπισμα μου. Και όταν λέω σάπισμα, εννοώ και σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Και ειδικά το δεύτερο, πονάει, πονάει πολύ.
Έφτασα στην εφηβεία και ήμουν ένα από τα πιο τροφαντά παιδάκια αλλά και πάλι όλοι έριχναν το φταίξιμο στους άλλους και κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει πάντα δίαιτες γιατί το παιδί είναι »χοντρό», »θα πάθει τίποτα» κλπ κλπ. Σε κάποια φάση, έχασα πολλά κιλά αλλά τα ξαναπήρα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πριν κάνα 2 χρόνια έχασα ακόμα περισσότερα και μάντεψε τι έχει γίνει σήμερα.
Θα μου πεις τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον κορονοϊο;
Και θα σου απαντήσω πως για μένα έχουν. Η ιστορία έχει ως εξής. Πριν 2-3 χρόνια ξεκίνησα να ψάχνω το μέσα μου, κάτι που όλοι μας πρέπει να το κάνουμε. Ανακάλυψα το πόσο μου αρέσει η άσκηση και το να περπατάω στη φύση για ώρες ατελείωτες.
Μπορεί ακόμα, λόγω δουλειάς, να κάθομαι μέσα τις περισσότερες ώρες της εβδομάδας, αλλά το περπάτημα είχε γίνει για μένα τρόπος ζωής. Όταν περπατάω σκέφτομαι εμένα και χαζεύω τη φύση και συνειδητοποιώ πόσο όμορφη είναι και πόσο δεν μας χρειάζεται. Εμείς τη χρειαζόμαστε.
Και ξαφνικά, ήρθαν τα χρόνια του κορονοϊού . Ένας ιός τόσο ύπουλος και επικίνδυνος που έχει κλείσει όλο τον πλανήτη σε καραντίνα. Ίσως και να μην είναι έτσι και όλα είναι ένα καλοφτιαγμένο σχέδιο για να πετύχουν κάποιους σκοπούς, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το πούμε ακόμα.
Όλοι μας έχουμε κλειστεί μέσα και προσέχουμε απολυμαίνοντας τη κάθε σπιθαμή. Αποφεύγουμε να έρθουμε σε επαφή με άλλους και ειδικά μωρά και ηλικιωμένους, παρόλο που εκείνοι κάνουν βόλτες ανενόχλητοι χωρίς να σέβονται κανέναν και τίποτα. Τα καταστήματα κλείνουν και μόνο αυτά που πρέπει παραμένουν ανοιχτά.
Δεν ξέρω σε τι θα καταλήξει όλο αυτό. Δεν γνωρίζω το μέλλον αλλά είναι σίγουρα μία ανησυχητική κατάσταση.
Και εγώ είμαι ακόμα μέσα όμως. Μπορεί για μένα το περπάτημα να ήταν και να είναι η ψυχοθεραπεία μου, αλλά τη θυσιάζω για το καλό όλων. Ναι για μένα οι βόλτες είναι κάτι παραπάνω από μία βόλτα. Γεμίζει η ψυχή μου και φτιάχνει η διάθεση μου και κρατάω την υγεία μου και το σώμα μου υγιή. Αλλά δεν πειράζει…εγώ θα νοιαστώ για όλους και ας μην νοιαστεί κανείς για μένα και το μέλλον μου. Εγώ θα μείνω μέσα και θα κάνω υπομονή.
Και εγώ έχω την ευθύνη και εσύ και όλοι μας. Δεν θα πάθεις τίποτα αν μείνεις μέσα λίγες μέρες. Ίσα ίσα ώρα να μείνεις με τους δικούς σου ανθρώπους και να νοιαστείς πραγματικά για εκείνους και για τη ζωή σου. Η καθημερινότητα μας τρώει αλλά τώρα έχεις την ευκαιρία να ξεκουραστείς σωματικά και ψυχικά. Υπάρχουν εκατοντάδες πράγματα που μπορείς να κάνεις μέσα στο σπίτι.
Είναι ευθύνη όλων μας. Και αν εσύ δεν νοιάζεσαι μία, εγώ νοιάζομαι δέκα για όλους τους υπόλοιπους. Τα χρόνια του κορονοϊού θα τελειώσουν, το να κοιτάς μόνο τη πάρτη σου, πότε θα το κόψεις;
