Αυτές οι βόλτες στα σοκάκια που μου έφτιαχναν τη μέρα. Τόσες όμορφες αναμνήσεις που μου έχουν λείψει. Περιμένω πως και πως να ξαναγυρίσουν.
Οι βόλτες στα σοκάκια
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε περίεργες εποχές. Σε αυτά τα χρόνια της πανδημίας που ήρθε τόσο ξαφνικά και δεν λέει να φύγει. Έχουμε κλειστεί όλοι μέσα στο σπίτι μας εδώ και κοντά 2 μήνες αλλά είναι για καλό μας, λένε. Δεν ξέρω τι ισχύει και τι όχι αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Πρέπει να μείνουμε μέσα για να προστατεύσουμε εμάς και τους γύρω μας.
Όλοι μας κάνουμε υπομονή και όλοι είμαστε μαζί σε αυτό. Είναι πρωτόγνωρο το συναίσθημα να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου σε όλο αυτό, ότι όλος ο πλανήτης καταλαβαίνει πως νιώθεις.
Μπορώ να μείνω μέσα στο σπίτι, δεν παραπονιέμαι, μιας και έτσι και αλλιώς πάντα δούλευα από το σπίτι. Έχω συνηθίσει αυτή τη ρουτίνα και δεν μου κάνει αίσθηση αλλά ένα πράγμα που με ενοχλεί είναι που δεν μπορώ να κάνω αυτές τις βόλτες μου. Αυτές τις βόλτες στα σοκάκια που πάντα με ηρεμούσαν και με έκαναν να νιώθω ήρεμη και να ονειρεύομαι.
Το έχω αναφέρει πολλές φορές στα κείμενα μου, αλλά αυτές οι βόλτες είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία για μένα. Μόνη μου με έναν καφέ στο χέρι και τις σκέψεις μου συντροφιά.
Αυτές οι βόλτες που δεν ήταν μόνο κοντά στη περιοχή που μένω αλλά και στην αγαπημένη μου Λευκάδα. Στο νησάκι μου που, έχει υπέροχα σοκάκια σε διάφορα χρώματα. Τόσες εικόνες και μυρωδιές και όμορφα σπιτάκια και χαμογελαστά πρόσωπα, συγκεντρωμένα σε ένα όμορφο ελληνικό νησί. Όλα μας τα νησάκια είναι όμορφα. Και πόσο μου λείπει…και πόσο θα ήθελα όλα αυτά να ήταν ένα κακό όνειρο και απλά να ξυπνήσω και να βρίσκομαι στη Λευκάδα μου.
Και όχι μόνο στη Λευκάδα μου, αλλά και να κάνω τη βόλτα μου στον αγαπημένο μου Πειραιά. Εκεί στο λιμάνι, με τη θάλασσα να μου χαϊδεύει το πρόσωπο και να νιώθω απέραντη γαλήνη και ευτυχία. Πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα. Πως μία τόσο »ασήμαντη» βόλτα, να θεωρείται κάτι δυσεύρετο αυτή τη στιγμή.
Αυτές τις βόλτες στα σοκάκια έχω νοσταλγήσει. Που ήμουν ελεύθερη και ένιωθα ελεύθερη. Τότε ήμουν πραγματικά χαρούμενη αλλά ξέρεις τι; Δεν απελπίζομαι. Ξέρω ότι αυτές οι στιγμές θα ξαναεπιστρέψουν. Και τότε θα είναι καλύτερες γιατί τότε δεν θα τις θεωρούμε δεδομένες. Τότε θα ξέρουμε πόσο αξίζει μία στιγμή και θα τη κρατάμε σαν φυλαχτό και θα τη ζούμε στο έπακρο γιατί δεν θα ξέρουμε πότε θα φύγει χωρίς προειδοποίηση.
Αυτό μου έχει μάθει αυτός ο ιός. Ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ότι πρέπει να ζούμε τη κάθε στιγμή και να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι άνθρωποι. Να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και να μην εξαρτιόμαστε από καταχρήσεις για να νιώθουμε χαρούμενοι.
Η ευτυχία σου εξαρτάται μόνο από εσένα και από τον τρόπο που βλέπεις και αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Γι’αυτό σκέψου ότι τα πάντα αλλάζουν αλλά φρόντισε εσύ να είσαι η καλή αλλαγή που χρειάζεσαι να δεις στον κόσμο.
Οι βόλτες μου δεν θα χαθούν γιατί πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Και ξέρεις κάτι; Θα πάνε καλά γιατί θα τα κάνω εγώ να πάνε καλά, έστω και αν όλοι μου λένε το αντίθετο. Όλα θα πάνε καλά. Αφιέρωσε χρόνο σε σένα και στους αγαπημένους σου τώρα που μπορείς.
