Έλα να σου πω μία ιστορία για την αγαπημένη μου οδό Παναγή Τσαλδάρη. Ή όπως την ονομάζουμε σήμερα » οδός Παύλου Φύσσα » .
Η οδός Παύλου Φύσσα
Ήρθε η ώρα και εγώ να πω την ιστορία μου για αυτή την οδό που μόνο όμορφες αναμνήσεις μου έχει δώσει.
Ένα μεσημεράκι, καθώς κατέβαινα από τη »Τσαλδάρη» έχοντας κάνει τα ψώνια μου, και έτσι όπως ήμουν φορτωμένη με σακούλες, έπεσε το μάτι μου σε μία πινακίδα που δεν είχα ξαναδεί.
»Οδός Παύλου Φύσσα» ….
Στην αρχή σκάλωσα δεν θα στο κρύψω. Νόμιζα ότι είχα έρθει σε λάθος μέρος αλλά μετά θυμήθηκα γρήγορα. Θυμήθηκα τον λόγο που αυτή η οδός άλλαξε όνομα και κάτι μέσα μου σκίρτησε παράξενα.
Ακόμα θυμάμαι εκείνο το περιστατικό και ακόμα νιώθω την οργή όλων. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν γνωρίζω και θα ήταν άδικο να πω τη γνώμη μου για κάτι που δεν γνωρίζω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτό το γεγονός σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά. Ήταν και είναι από εκείνα τα περιστατικά που »πρέπει» να γίνουν για να ξυπνήσει ο κόσμος.
Δεν ξέρω αν αυτή η σκέψη μου είναι σωστή αλλά έτσι νιώθω και ίσως δεν χρειάζεται να επεκταθώ παραπάνω σε κάτι που μέχρι και σήμερα πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να γίνει. Η σκέψη μου είναι παγωμένη και θα την αφήσω εδώ. Ο καθένας ας κάνει τις δικές του σκέψεις.
Η Τσαλδάρη.
Μπορεί η οδός να έχει αλλάξει όνομα προς τιμήν του Παύλου αλλά δεν έχει σημασία. Αυτή η οδός παραμένει όμορφη όπως και αν λέγεται. Παρόλα αυτά εγώ την έμαθα »Παναγή Τσαλδάρη’‘.
Πάμε για κάνα καφέ Τσαλδάρη λέγαμε και χυνόμασταν σαν τους λουκουμάδες στους καναπέδες των καφετεριών γύρω στα 10-15 άτομα. Ωραία τα χρόνια της εφηβείας, δεν μπορώ να πω. Τότε που δίναμε ραντεβού στο »τριγωνάκι» με φίλους και υποψήφια γκομενάκια. Έλα παραδέξου το και εσύ το έκανες και σήμερα ακόμα εκεί πας για τα διάφορα ψώνια σου ή για μία απλή βόλτα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που πάω σε εκείνο το μέρος, νιώθω πολύ φιλόξενα και ότι όλοι οι άνθρωποι είναι μία αγκαλιά. Ίσως τους ένωσε ο Παύλος, ίσως το ότι μένουν μοναδικοί όσα χρόνια και αν περάσουν. Ίσως γιατί οι κάτοικοι βοηθάνε τις τοπικές επιχειρήσεις και έχουν αποκτήσει έναν δεσμό σεβασμού που είναι σπάνιος στις μέρες μας.
Ίσως να θέλω και εγώ να γίνω μέρος τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουν εκεί θα πηγαίνω για τις βόλτες, τα ψώνια μου αλλά και για να τιμήσω την αγαπημένη μου οδό που ότι όνομα και αν αποκτήσει, θα έχει την ίδια ζεστασιά πάντα και για πάντα. Η οδός Παύλου Φύσσα …
