Θέλω να φύγω, να φύγω, να πετάξω… όπως λέει και το γνωστό και αγαπημένο τραγούδι του Sanjuro. Πού να πάω όμως; Θα έρθεις μαζί μου;
Θέλω να φύγω…
Αυτό το κείμενο, είναι λες και ήθελα εδώ και χρόνια να το γράψω. Και κοίτα να δεις πότε βρήκα την έμπνευση να το γράψω. Σε μία περίοδο που δεν μας αφήνουν να πάμε πουθενά… Ειρωνικό έτσι; Κι όμως, αυτό το τραγούδι του Sanjuro από το 2009, είναι πάντα επίκαιρο και αντικατοπτρίζει τις σκέψεις πολλών ανθρώπων.
Και ήρθαμε στο τώρα…το 2020. Αυτή η χρονιά που άλλαξε τους πάντες λόγω μιας πανδημίας. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης μας, τον τρόπο ζωής μας, το φέρσιμο μας. Άλλαξαν πολλά μέσα μας δεν νομίζεις; Ωστόσο, μακάρι να αλλάξαμε όλοι προς το καλύτερο.
Θα μιλήσω προσωπικά. Εγώ άλλαξα θετικά γιατί είδα ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα μου στα δύσκολα. Είδα ποια τα όρια μου, κατάλαβα τι αξίζει και τι όχι. Ναι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία από την υγεία σου. Αν έχεις την υγεία σου, έχεις τα πάντα. Ειρωνεία πάλι ε; Όλα όσα κορόιδευα και δεν καταλάβαινα, τώρα τα ασπάζομαι. Πως αλλάζει η ζωή, εγώ, εσύ, όλοι μας. Η αλλαγή πολλές φορές έρχεται με »το ζόρι», αλλά έρχεται. Και αν έρθει και σε σένα, φρόντισε να την αξιοποιήσεις όσο πιο θετικά και χρήσιμα γίνεται για να γίνεις καλύτερο άτομο.
Ακόμα θέλω να φύγω όμως…
Αυτή η σκέψη του φευγιού και της ελευθερίας πάντα θα είναι ριζωμένη βαθιά μέσα στη καρδιά και το μυαλό μου. Πάντα ήθελα να φύγω και πάντα θα θέλω να φεύγω, ότι εποχή και κατάσταση και αν περνάμε. Και πού να πας; Θα μου πεις…
Οπουδήποτε θα σου απαντήσω. Να ταξιδέψω, να φύγω, να δω καινούρια τοπία, καινούριες εικόνες, να γνωρίσω καινούριες κουλτούρες και άτομα. Μία τόσο απλή σκέψη αλλά τόσο δύσκολη στη πράξη. Γιατί;
Γιατί ο φόβος του αγνώστου και της ελευθερίας μας κυριεύει. Όταν έχεις μάθει και έχεις συνηθίσει μέσα στο χρυσό σου κλουβί και ξέρεις ότι εκεί είσαι »ασφαλής», πώς θα τολμήσεις να βγεις έξω έστω και αν σου ανοίξουν τη πόρτα;
Είναι τρομακτική η σκέψη όμως, ότι θα μείνεις για πάντα σε αυτό το κλουβί. Πιο τρομακτική από το άγνωστο, δεν νομίζεις;
Και ξέρεις κάτι; Θα φύγω. Και εσύ θα φύγεις. Και όλοι θα φύγουμε. Γιατί όλοι ξέρουμε την »αλήθεια». Όλοι αναζητάμε την ελευθερία μας κάπου εκεί έξω γιατί έχουμε ζήσει όλοι μέσα στα σίδερα μιας ψεύτικης ελευθερίας. Ναι ακόμα και αν είναι τα σίδερα του μυαλού σου.
Όλοι ψάχνουμε την αλήθεια…
Αυτή την αλήθεια που στην ουσία, όλοι τη ξέρουμε αλλά τη φοβόμαστε. Άρχισε να ψάχνεις το μέσα σου, να το ακούς και πίστεψε με θα σε ακούσει και αυτό. Το μεγαλύτερο σου όνειρο είναι αυτό που σου φαίνεται ακατόρθωτο, που σε τρομάζει, που νιώθεις αδυναμία και μόνο στη σκέψη. Τώρα που σκέφτηκες αυτό το όνειρο, πες το δυνατά να σε γεμίσει παντού.
Και τώρα σκέψου ότι αύριο μπορείς να το κάνεις πράξη. Ξεκίνα από εκεί και τα επόμενα βήματα θα εμφανιστούν μόνα τους.
Κι ότι κι αν γίνει, εγώ πάντα θα θέλω να φύγω. Φύγε και εσύ και ας φοβάσαι.
Κι αν το θυμάσαι και εσύ, ρίξε μια ματιά ξανά στον Sanjuro και ξαναθυμίσου την εφηβεία σου.
