Ξεκίνα ξανά όσες φορές και να σταματήσεις. Με ότι δυνάμεις έχεις, με όσα μπορείς να κάνεις. Πάρε μία βαθιά ανάσα και ξεκίνα από την αρχή. Μην τα παρατάς.
Ξεκίνα ξανά από την αρχή
Αυτό το κείμενο μου ήρθε πολύ απότομα και σε μία περίοδο που δεν το περίμενα. Είναι κοντά μεσάνυχτα και η αρχή του 2021 μπορώ να πω πως με έχει γεμίσει πολλά συναισθήματα. Ξέρεις μωρέ, αυτός ο χρόνος μετά το 2020 που λίγο φοβόμαστε γιατί θα ζήσουμε »πάλι τα ίδια». Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Αυτό το άσχετο μωρέ θεματάκι που έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο και μας έχει κλείσει στα σπίτια μας. You know what.
Και με αφορμή αυτή τη σκέψη, όπως κι άλλες πολλές, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να τις αποτυπώσω στο δικό μου προσωπικό χαρτί. Το αγαπημένο μου site gotravelyourself.gr που το έφτιαξα για να μοιράζομαι τις σκέψεις μου αλλά κυρίως τις εμπειρίες μου με τα ταξίδια που έχω πάει. Ποια ταξίδια θα πεις τώρα, μιας και αυτός ο χρόνος μας τα γύρισε όλα ανάποδα. Ή όχι;
Δεν ξέρω αν οι σκέψεις μου έχουν συνοχή αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρω ότι γράφω ότι σκέφτομαι. Και θα μου πεις τώρα, ρε κοπελιά γιατί μπήκαμε εδώ μέσα; Έλα δω να σου πω ρε παιδάκι μου, θα σου απαντήσω εγώ.
Καλωσήρθες στις σκέψεις μου λοιπόν. Μπορεί να ταυτιστείς μαζί μου, μπορεί και όχι, αλλά σε ευχαριστώ και μόνο που έκανες μία επίσκεψη στο μυαλό μου σήμερα.
Και που λες τώρα έχω αράξει στο φανταστικό μου καινούριο pc (μετά από 10 χρόνια Χριστέ μου) και ακούω κάτι ξένα τραγούδια του 2000. Ακόμα μου φαίνεται λες και ήταν τόσο κοντά αλλά ήταν πριν 20 χρόνια. Ναι ανήκω στη γενιά του ’92 και μπράβο μου ρε παιδί μου. Μπράβο και σε σένα αν ανήκεις στα προ nineties που τόσο αγαπήσαμε.
Πού είχα μείνει; Α ναι στα τραγουδοτέτοια που ακούω μέσα στα μεσάνυχτα. Δεν νυστάζω ρε παιδάκι μου, δεν ξέρω γιατί. Εντάξει μπορεί να φταίει και ότι ήπια καφέ στις 10 ή ότι έκανα δουλειές μέχρι πριν λίγο. Μπα…δεν νομίζω.
Να πάλι άλλαξα θέμα. Πω ρε παιδί μου τώρα, έχει και υγρασία. Ναι δεν έχει κρύο Φλεβάρη μήνα ρε φίλε τι να κάνουμε; Χιονάκι έλα πίσω…
Ναι σορρυ ξαναγυρίζω στα τραγούδια. Και εκεί που άκουγα τη δοξασμένη playlist του youtube και λικνιζόμουν στους ρυθμούς της JLo του τότε, η playlist άλλαξε και ξεκίνησε το συγκεκριμένο τραγούδι παρακάτω:
Τότε ξαφνικά άρχισε το μυαλό μου να σκέφτεται το τώρα. Τα όμορφα πράγματα και τους υπέροχους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου. Όλες αυτές τις στιγμές που με γεμίζουν χαρά, περηφάνεια, συγκίνηση, αγάπη.
Όπως λέει το τραγούδι και όπως λέει και ο τίτλος του κειμένου »μην τα παρατάς’‘. Καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή, μπορεί να νιώθεις μοναξιά, ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει, ότι όλα είναι μάταια, αλλά μάντεψε. Είναι μόνο μία μέρα, δεν είναι όλη σου η ζωή. Αυτή η μέρα, η εποχή, ο χρόνος, το λεπτό, θα περάσουν αλλά εσύ μην τα παρατάς.
Ακόμα και αν νιώθεις ότι είσαι σε ένα περίεργο »τέλος», τότε πάρε βαθιά ανάσα και ξεκίνα ξανά.
Ξεκίνα με ότι έχεις ή δεν έχεις. Ξεκίνα με πόνο, με δάκρυ, με φόβο, με αγωνία, χωρίς κανέναν. Αλλά ξεκίνα ξανά από την αρχή. Αύριο είναι μία καινούρια μέρα και άλλη μία ευκαιρία να ζήσεις ξανά όπως επιθυμείς.
Ναι είναι δύσκολο, ναι θα πιεστείς, ναι θα πέσεις. Και τι έγινε; Μόνο έτσι θα μάθεις εσένα, τα όρια σου, τις ανάγκες σου, τα θέλω σου, τα όνειρα σου. Από τα δύσκολα γεννιέσαι πάλι σαν φοίνικας από τις στάχτες του.
Γιατί αύριο είναι ένα καινούριο αύριο, μία καινούρια ζωή, μία διαφορετική επιλογή και ένα ακόμα όνειρο. Ένα διαφορετικό μέλλον και ένα όμορφο παρόν. Εκεί, σε περιμένει να το κατακτήσεις. Να παλέψεις.
Πάλεψε, σήκω, πάρε μία βαθιά ανάσα και ξεκίνα ξανά… όσες φορές και αν χρειαστεί.
