Θέλει κότσια για να αλλάξεις για πάντα τη ζωή σου. Για να ξυπνήσεις ένα πρωί και να μην ακούσεις τις φωνές στο κεφάλι σου. Και εσύ τα έχεις, ήρθε η ώρα.
Θέλει κότσια και να παλέψεις
Καλωσήρθες σε ένα ακόμα αγαπημένο άρθρο μου. Θα ήταν χαρά μου να διαβάσεις λίγες από τις σκέψεις μου και να ταξιδέψεις μαζί μου. Δεν θα σε κουράσω όμως πολύ, μιας και σήμερα είχα μόνο μία σκέψη.
Πόσα κότσια θέλει για να τολμήσεις; Για να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα σου και να ξεφύγεις από όσα σε κρατάνε πίσω; Από οικογενειακές σχέσεις, από παλιές σχέσεις, από τραύματα που είναι ακόμα εκεί να σε στοιχειώνουν. Πόση δύναμη θέλει και πόση αποφασιστικότητα για να κλείσεις τα αφτιά σου σε αυτές τις αρνητικές σκέψεις που σε πείθουν να μείνεις στην αδράνεια;
Εκείνες οι φωνές…
Ξέρεις πολύ καλά για ποιες φωνές μιλάω. Για εκείνη την φωνή που κάθε φορά που πας να κάνεις κάτι καινούριο, σου λέει πως δεν θα τα καταφέρεις. Πως έχεις προσπαθήσει τόσες φορές, οπότε γιατί να προσπαθήσεις πάλι; Αφού έτσι κι αλλιώς θα αποτύχεις. Αυτή τη φωνή που σε στοιχειώνει τα βράδια και σε πείθει τόσο πολύ που στο τέλος νομίζεις ότι είσαι ένα σκουπίδι. Ότι δεν αξίζεις τίποτα και πως για όλα τα προβλήματα του κόσμου φταις εσύ.
Είναι ύπουλη αυτή η φωνή, αλλά δεν χρειάζεται να τη πιστεύεις. Σου λέει ψέματα και επειδή είναι από μέσα σου, νομίζεις ότι έχει δίκιο. Αλλά δεν έχει! Μπορείς να την καταστρέψεις αυτή τη φωνή, αλλά το καλύτερο θα ήταν να την αποδεχτείς. Τώρα θα μου πεις; Πώς γίνεται αυτό;
Είσαι άνθρωπος, μην το ξεχνάς.
Ένας άνθρωπος που πονάει, σπάει, χαίρεται, αγαπάει, στεναχωριέται, κλαίει, συγκινείται, αγκαλιάζει, νιώθει, ζει. Σου λέει κάτι αυτό; Είναι λογικό κάποιες φορές να έχεις άσχημες στιγμές, είναι λογικό να μην νιώθεις συνέχεια χαρά. Είναι απολύτως λογικό να νιώθεις και να πονάς. Οπότε γιατί να διώξεις αυτή τη φωνή; Όταν μπορείς να την αγκαλιάσεις και να της πεις αυτή τη πρόταση:
» Καταλαβαίνω ότι θες το καλό μου, αλλά είναι απλά μία μέρα, μία στιγμή, ένα γεγονός. Και θα περάσει. Και το ξέρω ότι θα περάσει, γιατί θα το κάνω εγώ να περάσει. Δεν θα κρατήσει για πάντα και ξέρω ότι φοβάσαι γιατί είσαι κομμάτι μου, αλλά δεν πειράζει. Είναι λογικό να φοβάσαι, αλλά μαζί θα το ξεπεράσουμε και θέλω να σταματήσεις να μου λες ψέματα. Ξέρω ποια είμαι, ξέρω ποια είμαστε και ξέρω ότι αύριο είναι ένα καινούριο αύριο, γι ‘ αυτό σε θέλω δίπλα μου και όχι εναντίον μου. Ας ξαναπροσπαθήσουμε όσες φορές χρειαστεί».
Αυτή η πρόταση αντικατοπτρίζει όλη τη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν είσαι δίπλα στον εαυτό σου θα καταφέρεις τα πάντα. Αν τον αποδεχτείς για αυτό που είναι, τότε τα έχεις καταφέρει.
Θα νικήσεις κάθε εμπόδιο και ναι θέλει κότσια για να ακούσεις τον εαυτό σου και να παλέψεις και να σηκωθείς ξανά για εκατοστή φορά. Αλλά μάντεψε. Δεν πειράζει…
Γιατί θέλει κότσια να σηκώνεσαι όσες φορές κι αν πέσεις και να μην τα παρατήσεις. Ακόμα και αν κάνεις το ίδιο λάθος 200 φορές. Αλλά σήκω. Ένα βήμα τη φορά και στο τέλος θα καταλάβεις πόσο άξιζε που δεν τα παράτησες, προσπάθησες, πίστεψες στον εαυτό σου όταν κανένας δεν πίστευε σε σένα.
Και τότε θα νιώσεις αυτό το συναίσθημα που δεν ήξερες ότι υπάρχει. Περηφάνεια, ανατριχίλα, συγκίνηση…για σένα!
Μάζεψε τον εαυτό σου, κράτα του το χέρι, κλείσε τα αφτιά σου στα ψέματα που σε έκαναν να πιστεύεις και ξεκίνα. Ξεκίνα με ότι έχεις, με τίποτα, σήμερα, χωρίς κανέναν. Αλλά ξεκίνα! Και μην τα παρατάς ποτέ!
Θέλει κότσια…αλλά εσύ τα έχεις. Πιστεύω σε σένα και ήρθε η ώρα να πιστέψεις και εσύ.
