Το πάρκο Ηλία Ηλίου βρίσκεται στη περιοχή του Πειραιά και το βρήκα εντελώς τυχαία. Άραγε θες να μάθεις πόσο όμορφος είναι αυτός ο θησαυρός του Πειραιά;
Το κρυμμένο πάρκο Ηλία Ηλίου
Γνωρίζεις πόσο πολύ μου αρέσει να κάνω βόλτες στον Πειραιά και το πόσο αναζωογονητικό είναι να βρίσκεις καινούρια μέρη. Πάντα ανακαλύπτω και κάτι καινούριο και πιστεύω ότι όλα τα μέρη στον κόσμο έχουν κρυμμένους θησαυρούς.
Μιλάω για αυτά τα πάρκα που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι αλλά κρύβεται μέσα τους μία κομψή καφετέρια. Και για αυτά τα μικρά ταβερνάκια στα σοκάκια του Πειραιά και της Αθήνας που σε περιμένουν να τα επισκεφτείς. Και για αυτά τα συνοικιακά μαγαζάκια με τις παρέες που πάνε εκεί για να χαλαρώσουν μακριά από τη πολύκοσμη πραγματικότητα.
Αυτά τα μικρά θαύματα που αν ψάξεις λίγο παραπάνω θα εκπλαγείς με την ομορφιά τους.
Έτσι, ήταν και αυτό το μικρό πάρκο που το βρήκα εντελώς τυχαία. Καθώς κατηφόριζα προς τον Πειραιά κάτι με τράβηξε προς ένα συγκεκριμένο σημείο λίγο πριν κατέβεις στο λιμάνι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι βρίσκεται δίπλα στο παλιό τρένο. Πριν πας εκεί, βλέπεις τριγύρω τις παλιές ράγες μιας άλλης εποχής και ομορφιάς.
Είπα στον εαυτό μου, να στρίψει κάπου που δεν έχω ξαναπάει ποτέ. Ίσως το ένστικτο μου, μου φώναζε να πάω εκεί γιατί κάτι υπάρχει. Και δεν έπεσε έξω μιας και βρήκα αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό που τόσο πολύ αγάπησα.
Το πάρκο Ηλία Ηλίου, όπως είδα ότι λέγεται, βρίσκεται σε μία καλά κρυμμένη γωνία, εκεί που στρίβει το 20, το τρόλεϊ για Πειραιά. Ξέρεις μωρέ, εκεί κοντά στο γνωστό Γερμανικό κατάστημα. Δεν είχα ιδέα ότι εκεί βρίσκεται ένα καταπράσινο πάρκο και απέναντι του κούνιες για τα παιδιά.
Μόλις το βρήκα, άρχισα την εξερεύνηση. Όπως μπαίνεις έχει πολλά δέντρα και ένα πλακόστρωτο που σου ανοίγει τον δρόμο γεμάτο πέτρες που σε οδηγεί στη καφετέρια του πάρκου. Ήθελα να μπω να κάτσω να χαζέψω λίγο παραπάνω το τοπίο αλλά δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεση μου. Στην επόμενη επίσκεψη μου θα πάω σίγουρα.
Κρυμμένοι θησαυροί υπάρχουν παντού αρκεί να ψάξεις…
Και τριγύρω πολλά πεζούλια που μπορείς να κάτσεις με τη παρέα ή τη σχέση σου και απλά να μιλάτε με τις ώρες. Ο ήλιος εμφανιζόταν σε όλες τις πλευρές ενώ αν κοιτάξεις απέναντι, βλέπεις καθαρά τα πλοία να ετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι τους. Πόσο ωραίο θα ήταν να ανέβαινες σε κάποιο από αυτά και να πήγαινες οπουδήποτε, δεν έχει σημασία.
Λίγο πιο κάτω, ψηλά σε έναν πέτρινο τοίχο, υπάρχει η περιγραφεί »Πάρκο Ηλία Ηλίου». Αν δεν γνωρίζεις ποιο πάρκο είναι (όπως εγώ πχ,) αυτή η πέτρινη περιγραφή θα είναι πάντα εκεί για να στο υποδεικνύει.
Και πού ξέρεις; Μπορεί πριν χρόνια αυτό το πάρκο να έσφυζε από ζωή και να ήταν γεμάτο ανθρώπους που απολάμβαναν τον καφέ τους, παιδιά που έτρεχαν και έπαιζαν, νεολαία που έλεγαν τα νέα τους, ηλικιωμένοι που έπαιζαν τάβλι και γέλαγαν δυνατά και όλοι ήξεραν το πάρκο Ηλία Ηλίου. Μπορεί όμως να γνωρίζουν ήδη για αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό του Πειραιά και να είναι κάτι πολύτιμο για εκείνους, μία κρυψώνα μυστική μόνο για κείνους.
Όπως και να’χει, η συμβουλή μου είναι κάποια μέρα που θα έχεις χρόνο, να περάσεις μία βόλτα από εκεί. Κάτσε, πιες τον καφέ σου, απόλαυσε το τοπίο και τη φύση και ρίξε και μια ματιά στο παλιό τρένο. Και ίσως, ίσως λέω, το επόμενο καράβι να περιμένει εσένα.
